هان؟

آن هایی که توی شهرشان امام رضا ندارند وقتی آدم ها برایشان غریبه میشوند و زبان ها برایشان بیگانه. وقتی کسانی دوره شان میکنند که فقط واژه را می فهمند و نگاه برایشان بیگانه است. وقتی متوجه میشوند که آدم ها همه یک مشت نقاب هستند. آن هنگام که بغض راه گلویشان را ببندد و دلشان بخواهد تمام آدم ها را از زندگیشان خط بزنند اما زورشان نرسد،  توی کدام صحن و سرا، دل هایشان می ترکد؟